Bilen Bilir

İnsanın kendisini çektiği anlarda ne yazan kalıyor ne de dinleyen…

Bugün kalem, kendinden yazıp kendini okumaktan ibâret olan bir denize yöneldi.

Göze görünenden emin olmuş olarak çekildiysen, seyrinde de sana pek söyleyecek bir söz kalmıyormuş.

Artık herhalde sözü, içinde olduğun zevke zevk katmak için söylersin. Zevkle söylersin. Söylemek için de havaya veyâhut hayata nefesini verirsin. O zevkin sözü için verilen nefes, epey tatlı ve güzel bir nefes olabilir. Netice itibâriyle sanıyorum ki bu zevkin içindeyken insan ve hayatı, her nefesiyle daha da güzelleşmektedir. Bunlar çok âşikâr olunca bazen kendilerini biraz gizlemek istiyor olacaklar ki yaşayarak arayıp bulmamız gerekiyor.

O tatlı sözler için gerekli nefesler de birlikte güzelleşiyor. Çünkü O, güzelleştikçe güzelleştiriyor. Bu anlarda artık kendine soracağın soruları zevkle soruyorsun. Cevaplara erişmek veya erişememek bir mevzu olmaktan çıkıyor. Sevginden ötürü sevdiğini merak etmek, merakların en güzeliymiş.

Her güzel söz gönlümde bir mum yakıyor sanki. Her geçen gün daha fazlası yanıyor. Her mum da ateşini bir diğeriyle paylaşıyor. Ev de aydınlandıkça aydınlanıyor. Gün doğumuna kadar tüm mumlar yanıyor.

Merak ediyorum. Burası neresi? Ne güzel bir yer…

Güneş gibi mum ateşine eşlik eden ay da bir ayrı güzel. Güneşin aksine ona doğrudan bakmak mümkün. Gökteki diğer yıldızlar da ay ışığının ardında birer birer görünür oluyorlar. Ay, sen ne güzelsin. Geceleyin seni, ardındaki yıldızları ve mehtabı seyretmek ne de güzel bir zevk…

Gözüme böylece görünenleri oldukları halde seyretmeye devam edeyim.

Bilen, bilir. Ben seyredeyim.

Kalem, yöneldiği denizlere bulandı. Yeniden kıyıya dönerken fark ediyor ki yine haddini aştı ve utanıyor.

Çok şükür ki ucu bucağı olmayan okyanusun sahibi,

Her zaman her şeyin en güzelini arz ediyor.

Neyin, ne zaman ve de nasıl olması gerektiğini en doğru şekliyle biliyor.

Nasıl hiçbir şey bilmediğimi en tatlı dil ile hep hatırlatıyor.

Bir gün inşallah;

Bilene uyanayım.

Bileni seyredeyim.

Bileni dinleyeyim.

Bileni seveyim.

Bilenden korkayım.

Bilene sığınayım.

Bilene teslim olayım.

Bilen ile olayım.

Bir anlığına bilecek olsam da bilen yine O olsun.

Bilene kul olmasını bileyim.