YARDIM ET BİZE VEFÂ

Vefâ…
Bir bardak boza,
Cici annemin cumbalı evi,
Anneannemin gül kolonyası,
Dervişliğin derin huzuru,
Fakirliğin iş kokusunu taşıyan vefâ.

Bugünlerde anlamını ne çok yitirdin..
Yaradan’a duyalan hasret bile azgın duygularımızın önüne geçemez oldu.
Oysa çok değil,
30 sene evvel yakacak kömürümüz yoktu,
Köylerimizde elektrik yoktu,
Yurt dışına çıkan komşudan oyuncak istiyorduk paramızı denkleştirip,
Ve zamanın ‘aydın’ kimseleri ülkemiz kalkınsın diye durmadan çabalıyordu.

Gel gör ki biz kendi içimizde öyle ayrıştık, öyle özümüzden uzaklaştık ki,
Sanki dünümüzü, bugünümüzü, yarınımızı bir çırpıda unuttuk, vefâ.

Şimdilerde bir klavye tuşuna basmak suretiyle kırdığımız gönüllerin,
Zedelediğimiz duyguların,
Esenliğimizi kaybetmemek için her gece öğreticiye sığındığımız,
Uzaklaşmamak için direndiğimiz değerlerin özüsün sen vefâ.

Öyle çok acıyor ki içim düşündükçe seni bugünlerde,
Utanıyorum büyüklerimizden, bizim için emeklerini düşündükçe….

Rabbim bize yardım etsin de, seni hatırlayalım.
Hatırlayalım ve,
İnsanımıza,
Ailemize,
Dostumuza,
Sokakta oynadığımız çocukluk arkadaşlarımıza,
Lokantada servis yapan garsonumuza,
Memur emekçimize,
Devlet büyüklerimize,
Askerimize,
Sanatçımıza,
Gökte uçan kuşumuza,
Ağacımıza,
Toprağımıza,
Bayrağımıza,
Sıkı sıkı sarılalım vefâ…

Hakkında
Son Yazıları

Sesil Pir

İstanbul Türkiye doğumlu. İnsan Kaynakları ve Endüstriyel Psikoloji uzmanı. İnsan Kaynakları bölüm yöneticiliği ve kendi kurduğu danışmanlık şirketinin ortaklığını yaparken aktif olarak organizasyonların, bireyler, takımlar ve liderler üzerinden gelişimine çalışmakta. Aşk'a aşık, lütuf bildiği her nefesin borcunu ödeme derdinde. Yirmi senedir uzak yaşadığı ülkesine dair en çok ezan sesini ve pastane kokusunu özlemekte. Ara ara, deniz kenarında bir yerlerde, en sevdiği hayvanlar olan fillere yakın, bol bol bezelye yiyerek yaşamayı hayal etmekte. İsviçre'nin Basel şehrinde ikamet etmekte. Evli, henüz çocuk sahibi değil.