Sohbetler (Ekim 2015)

Allah’ın varlığını tanıyamıyorum, diyorsun. Neyi tanıyamıyorsun? O varlığa şu vücûdun şâhit değil mi? Cenâb-ı Hak, “O günde biz onların ağızlarını mühürleriz, elleri ayakları onlar hakkında şehâdet ederler^” buyuruyor.

Hak’tan ayan bir nesne yok.

Gözsüzlere pinhan imiş

O varlık her şeyde, her zerrede apaçık görünmektedir. Lâkin o kimsele­rin gözleri kör olduğundan bu hakikati göremezler.

(Ken’an Rifâî, Sohbetler, Kubbealtı Neşriyâtı, İstanbul, 2000, s. 330-331)

*****************

Şehitten ve şehâdetten konuşuluyordu:

– “Şehit demek, Allah yolunda can veren demektir. Sen Allah yo­lunda can verenleri ölü zannetme (Âli İmran-169), diyor Allah. Kezâ, Hak yolunda nefsiyle mücâhede eden âşıkların göz yaşları da şehit kanlarıyle beraberdir.”

(Ken’an Rifâî, Sohbetler, Kubbealtı Neşriyâtı, İstanbul, 2000, s. 439)

*****************

Dede Mehmet Efendi’nin refikası merhum Nezihe Hanım hakkın­da konuşuluyordu.

Münîre Hanımefendi:

-Ah Efendim, hiç kimse yok ki ondan memnun olmasın.,, herkes­ten, hakkında iyi sözler duydukça o kadar seviniyorum ki…

– “Koca Nezihe! Kalplerin hüsn-i şehâdeti ne büyük şeydir. İşte o memnuniyet, o şehâdet, onun huzuruna delildir. Çünkü Allah kalplere nazar eder.”

(Ken’an Rifâî, Sohbetler, Kubbealtı Neşriyâtı, İstanbul, 2000, s. 127)

*****************

Filân kimse Allah’ını bilir, derler. Yâni Allah’ın var olduğuna ina­nır! Ne büyük lûtuf! Bir kimsenin müslüman olması için kelime-i şehâdet getirmesi lâzımdır. Fakat söz ile her şey biter mi? Kelime-i şehâdet getirmekle o İslâmiyet mekteb-i irfanına girdin ve ehliyetini isbat ettin. Ama orada kalma! Mektebe dâhil olduktan sonra durma iler­le. Bu neticeyi hemen bir günde hâsıl et, demiyorum. Hiç olmazsa yo­lunda bulun. O da bir şeydir. Yolunda bulunmanı da Allah hoş görür.

(Ken’an Rifâî, Sohbetler, Kubbealtı Neşriyâtı, İstanbul, 2000, s. 159)