Derviş Öğüdü

Yoldaşım gel, Allah Allah diyelim!
Hakk’a verdiğimiz ahdi güdelim
Allah adın dâimâ zikredelim
Her iş Allah’dandır, onu bilelim!

Her tarafta Hakk’ı dâim görsene,
Nefsi atıp Allah’ı bir bilsene,
Gel, bu meydâne soyunup girsene!
Gıll ü gışşı kalb evinden silsene.

Hak yarattı kulluk için insanı,
Eyledi dünyâyı onun zindanı.
Bu karanlıkta bulanlar irfanı
Hak’la bâkî onların dâim canı.

Allâh’ın arslanını dünyâda bul!
Bulmayan burda, olur orda melûl.
Ol edeple, başla canla ona kul!
İstikāmetten sakın etme udûl!

Kimseyi hor görme, aybın söyleme,
Kaç yalandan, Hakk’a hiç şirk eyleme!
Hem gönül kırma, kibir, fahr eyleme,
Kalbde aslā bir fenâlık gizleme!

Geçmişi düşünme, istikbâli hiç,
Boş geçirme hâli, gāfil olma hiç!
şık ol Allâh’a, hamr-ı aşkı iç,
Ölmeden evvel ölüp dünyâyı geç!

Mürşidi Hak bilmeyen bulmaz murâd,
Feyz-i Hak’tan olmaz aslā mermurâd.
İstemezsen eyleye şeytan fesâd,
Her hususta mürşide kıl inkıyâd!

Dervişim gel, yana yana dönelim!
Aşk şarâbın kana kana içelim!
El ele Ken’ân tutup seyredelim,
Dost cemâlin aşk ile tavf edelim!