Annenin Okyanusu
Denizlerde gemiler, fener arıyor.
Zerre, hâlik arıyor.
Çiçekler, açacak mevsim arıyor.
Masalar, üzerlerine kurulacak sofralara hasret kalmış.
Okyanus olmuş gözlerin her bakışta yaş döküyor.
Fillerin taşıdığı kutularda bulunan o inci, gün ışığı ile buluşacağı ilk parlaklığını saklıyor içinde.
Nerelerde bir yunus sudan çıksa, seyir eyleyen küçük incinin yüreğinde bir çocuk uyanır.
O çocuk resim çizer, şarkı söyler, dans eder, düşünür…
Yüreklerinin resimlere, şarkılara ve danslara yansıdığı insanlar arasında kendini arar.
Buralardan çok uzaktaki galaksilerden gelen kumlar, sahilde yunus ile çocuk arasındaki mucizeye şâhit oluyorlar.
Anneler, zerreye olduğu kadar okyanusa da anne oluyor.
Bu kadar birliğin, birlikteliğin ve beraberliğin aynı anda her dâim yaşandığı yaşama mürekkep yetişmiyor.
Gönül yetişiyor.
Çok şükür.
Umut Alihan Dikel
Son Yazıları: Umut Alihan Dikel (Profiline git)
- Dijital Âşık - 28 Mayıs 2017
- Bahçemin Yaşayan Gülleri - 21 Mart 2016
- Öldükçe Dirilen - 1 Ocak 2016
Cevapla
Want to join the discussion?Feel free to contribute!