Oğul Abdulvâhid Yahyâ’dan…

Öncelikle burada babam Şeyh Abdülvâhid Yahya René Guénon’un adını hatırlayan herkese büyük bir teşekkür etmeme müsaade etmenizi isterim. Ailesi adına hepinize teşekkür ederim. İzninizle Fransızca konuşmak istiyorum. Bu, babamın fikirlerine hürmet amacıyladır. Aslında Arapça konuşmam gerekirdi, fakat babamın düşüncesini onore etmek amacıyla Fransızca kısa bir konuşma yapmak istiyorum. Çünkü kitaplarının çoğunu bu lîsanda yazdı.

Hep beraber belgesel filmi izledik. Tahmin ediyorum çok tafsilâtlı bilgi verildi. Fakat yine de doğumundan ölümüne kadar hayatını özetleyen kısa bir sayfa okuyacağım.

15 Kasım 1886’da Blois’da doğan Abdülvahid Yahya genç yaşlarında Paris’e yerleşir.

Eserlerinin hayata geçirilmiş hâli olan yaşamında iki uzun dönem ve üç büyük eksen gözlemlemek mümkündür. Paris ve Kahire dönemleri: Paris’te bazı esasları oluşturacak ve Kahire’de bu esasları hayata geçirecektir.

Üç ekseni de kısaca, modern ve geleneksel olmayan dünyanın terki, metafizik esasların açıklıkla belirlenmesi ve mânevî tekâmül yollarının târifi olarak özetlemek mümkündür.

Bu üç etap, İslâm inancına çifte tasdik getiren etaplardır:

Lâ ilâhe: Yanlış tanrıların, putların reddi.
İllâ Allah: Vahdetin metafizik esâsını tasdik.
Muhammedun Resûlullah: Kur’an’ı hayâta geçirme ve böylece Tanrı’ya ulaşmak için örnek.

Bu taslağı sayısız örnekte bulmak mümkündür. Bu örneklerden biri Hz. İbrahim’in (a.s.) güneşi, ayı ve ardından yıldızları tanrı zannedip sonunda bunların hepsinden geçerek tek hakîkî ilâhı bulmasıdır.

Şeyh Abdülvahid Yahya, ilk yazıları olan “Hindu Doktrinleri Çalışmalarına Genel Bakış”, “Ruhçu Yanılgı”, “Teozofi”, “Modern Dünyanın Bunalımı” adlı eserlerinde, modern dünyanın karışıklığına ve Okültizm gibi yanlış dinlere karşı çıkar.

Paris döneminin sonu ve Kahire döneminin başlarında yazdığı yazılarında metafizik konuları ele alır: “Vedanta’ya Göre İnsan ve Halleri”, “Yatay ve Dikey Boyutların (haç) Sembolizmi” ve “Varlığın Çeşitli Halleri”. Bağlı olduğu Kahireli şeyh İllîş el-Kebîr şöyle demiştir: “Eğer Hıristiyanlar haçın işâretini hâiz ise, biz Müslümanlar da mânâsını hâiziz.”

Kahire’ye yerleştikten hemen sonra yerel bir dergi olan “El-Mârife” dergisinde yazmaya başlar. Bir yandan dergi için geleneksel araştırma yazıları kaleme alırken, bir yandan da kitaplarını yazmaya devam eder. 1930’da başlayan bu dönem sırasında, makâleleri ve kitapları inisiyatik bir düzen önceliği göstermektedir.

Son kitapları arasında “İnisiyasyon Üzerine Gözlemler” ve “Sonsuz Küçüklükler Hesabı Esasları”nı sayabiliriz. Bu kitap eserlerinin bir sentezi gibidir. İlk bölümlerde modern matematikçilerin tezlerini ve formüllerini eleştirir. Ortalarda sadece tek olabileceğini isbatlayarak sonsuzluğun hakîkati üzerine düşüncesini geliştirir ve kitabın sonunda mânevî tekâmül modeline örnek olarak “Entegral hesabın” ve limite yaklaşmanın sembolizmine değinir.

Bu son kitabında temel üç noktaya matematik sembolizmi açısından değinilir.

René Guénon, 7 Ocak 1951’de, Kahire’deki evinde, eşi, çocukları ve dostlarının arasında vefât eder.

Teşekkürler! İzninizle, sahneyi terk etmeden önce babamı hatırlayan herkese teşekkür etmek istiyorum. Burada sayısız insanla tanıştım, tek tek isimlerini zikretmeden, özellikle Kerim Vakfı ve TÜRKKAD’daki tüm dostlarıma teşekkür ederek yakında görüşmek dileğiyle diyorum. Teşekkürler! Hoşçakalın!

(Rene Guenon’un oğlu Abdülvâhid Yahya’nın 2015 Özel “Dost” İslâm’a Hizmet Ödülleri takdimi gecesinde babası adına ödül alırken yaptığı konuşmanın metnidir.)