Sohbetler (Şubat 2015)

– “Ârifin uzleti, nefsinden kalbine hicret etmektir. Kalbinden de içeri ruhuna gitmektir ve nihayet ruhundan sırrına, sırrından Mevlâ’sı­na yetmektir. Uzlet, hakikatte hayvânî sıfatlardan kurtulmaktır.”

(Ken’an Rifâî, Sohbetler, Kubbealtı Neşriyatı, 2. Baskı, İstanbul 2000, s. 436)
****

• Seni Hak’tan ayıran perdelerin en kalını, mahlûka bağlanıp kal­mak buyrulmuş olmasının sebebi nedir?
• “Burada mahlûktan maksat dünya ve dünya muhabbetidir. Yok­sa, evlâdının terbiyesi, evinin hizmet ve idâresi gibi meşgale, Allâh’ı unutmamak şartıyla makbul işlerdendir.”

(Ken’an Rifâî, Sohbetler, Kubbealtı Neşriyatı, 2. Baskı, İstanbul 2000, s. 621)

 

****
Sabîha Hanımefendi:

– Bu âlemden öteki dünyâya ne kadar göçen oldu, neler gitti…

– “Tabiî… İmtihanda muvaffak olup sınıfı geçen olduğu gibi, ikmâle kalan ve sınıfı geçemeyen de olur…
Sabahtan akşama kadar on bin rekât namaz kılmaktan idrâk ede­rek iki rekât kılmak elbet daha iyidir. Onun için, iş çoklukta değil, mânâdadır. Kimisi korku ile, kimisi teşvikle geliyor, yâhut ‘hep devam ediyor­lar, ben de edeyim’ diyor. Yâni taklitle geliyor. İşte imtihan vaktinde bu üçe meydan yoktur. Bu gibi imtihanlarda yalnız sadâkati ve ihlâsı olan kazanıyor, ki zâten maksut da budur. Hz. Mevlânâ’nın kaç tane dervişi söyleniyor?..”

Sabîha Hanımefendi:

– Evlâtları içinde de yalnız bir Sultan Veled babasının yolundan gitti…

– “Hakîkaten sultan… Ama Hüsâmeddin, illâ Hüsâmeddin. Sultan Veled de bihakkın sultandır ki Şemseddin Tebrîzî ona hâlini giydirdi. Şemsin yanında Şam’dan Konya’ya kadar gitti. Onun için Şemseddin Tebrîzî, Mevlânâ’ya ‘Sana serimi, ona sırrımı verdim’ buyuruyor… Kezâlik, peygamberlerin kaç tane sahâbesi vardı? Rûhullah denen Îsâ’nın kaç tane yâr-ı gārı vardı? Hz. Nuh’un yine hiç yoktu. Mûsâ’nın kaç tane vardı? Ya bir tane, ya iki… Bir şey ne kadar az ise kıymeti ve pahası da o kadar yüksektir. Pırlantadan hiç farkı olmayan, yapma, güzel taşlar var, fakat kıymeti var mı? Bir pırlanta kaç yalancı taşı bir­den satın alır… Maksat mânâdır. O hâsıl olmadıktan sonra neye yarar? Pırla gelen zırla gider, bilmez misin?…”

(Ken’an Rifâî, Sohbetler, Kubbealtı Neşriyatı, 2. Baskı, İstanbul 2000, s. 163)