Editörden (Şubat 2015)

Merhaba Her Nefes dostlarımız,

 

Yeni bir ayda, yeni bir sayı ile karşınızdayız çok şükür. Bu sayımızda konumuz “Hicret”. Mâlûmunuz hicret kelimesi “Bir yerden başka bir yere göç etmek” anlamına geliyor. Göç, önemli bir kavram; bir açıdan bakıldığında hayatımızın tamamı farklı göçler üzerine kurulu. Gayb âleminden dünyaya, bebeklikten çocukluğa, gençliğe, olgunluğa, yaşlılığa ve gayb âlemine doğru hoş bir yolculuk… Diğer bir deyişle belki de hayatımız sadece mâneviyattan, maddiyata ve tekrar mâneviyata bir yolculuk, bir göç…

 

Elbette tüm bu anlatımlar, “hicret”i bize öğreten ve gösteren, “hicret” yolculuğu ile Yesrib’i medenî, Medine eden, Bekke’yi Mekke eyleyen o mübârek peygamberimizin göçü yanında çok eksik ve çok satıhta kalıyor. Bizi mütebessim bir şekilde, hiçbirimizden vazgeçmeden, hevesten hidâyete götüren, cehennemden cennete erdiren, o en büyük yaratıcının en kıymetlisi ve himmeti olan Hz. Ahmed Muhammed Mustafa’nın (sav) ümmeti olma lûtfu ile şereflendiren “Hicret”ten bahsetmek istiyoruz.

 

Elbette bu kadar önemli bir konuda eksik hâlimizle, gönlümüzden kalemimize göç eden eksik kelimelerimizle ve dilimiz döndüğünce size bu muhteşem hâdiseyi ve O’nun bizim bozuk aynalarımızdaki akislerini paylaşmaya çalıştık. Amacımız, bir nefes dahî olsa o muhteşem hâdisenin olduğu günde, medenî oluşa, Medine’ye ve O’nun ay gibi üzerimize doğan şerefli misafirine, o resûllerin en müstesnâsına, gönül dolusu “MERHABA EY SEVGİLİ” diye nefesimiz yettiğince seslenebilmektir.

 

ṭala‘a ‘l-badru ‘alaynā Ay doğdu üzerimize

min thaniyyāti ‘l-wadā‘ Veda tepesinden‘

wajaba ‘l-shukru ‘alaynā Şükür gerekti bizlere

mā da‘ā li-l-lāhi dā‘ Allah’a davetinden.

’ayyuha ‘l-mab‘ūthu fīnā Ey bizden seçilen elçi

ji’ta bi-l-’amri ‘l-muṭā‘ Yüce bir davetle geldin

ji’ta sharrafta ‘l-madīnah Sen Medine’ye şeref verdin

marḥaban yā khayra dā‘ Merhaba ey sevgili