Adını “Sen” Koy

Öyle bir sırattayım ki bugün,

Solum uçurum, sağım uçurum…

Ne yolun sonu belli, ne de uçurumun dibi…

Ben ise kıldan ince, kılıçtan keskin bir ipte cambazlık yapıyorum.

Aşağıya baksam ayaklarım titriyor.

Karşımda duran yüzüne baksam güzelliğinden başım dönüyor.

Hele ki senin güzelliğin haddi hesabı yok ey güzel sevgili!

 

Sevgili,

Sorma bugün bana hatırımı!

Sen gel, sen gör, sen bak n’olur?

Kızma bana bu sefer!

Ben ağlamaktan sesi kısılmış bir bebekten ibâretim.

İsteme benden bir şey!

Elini açmış bir dilenciden ibâretim.

Hatâlarımı söyleme yüzüme!

Doğrularını unutmuş insandan ibâretim.

 

Bilmiyorum sevgili bilmiyorum…

Adını sen koy bu şiirin,

Adını sen koy bu hâlime.

Bir kelâm söyle benim için.

Senle başlasın, senle bitsin.

Bir resim çiz benim için.

Gökyüzü topraktan, yeryüzü havadan olsun.

Bir ağaç kondur ortasına.

Kökü havada, dalı toprakta olsun.

Bir öpüver yüzümü.

Kokusu gül olsun.

Bir selâm ver evvelin.

Sesi kadife olsun.

 

-bir 12 nisan akşamı.

.2015.
Ceyhun Özdemir

The following two tabs change content below.

Nefes Arşiv

Nefes Akademi; tasavvufî bilginin güvenilir kaynağı...
0 cevaplar

Cevapla

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Bir Yorum Yazın