Sohbetler (Temmuz 2014)

Namazın Hakk’a yöneliş olduğundan, huzur ve gönül zevki ile kı­lınması gerektiğinden konuşulurken Hocamız şu vak’ayı anlattı:

– “Bir gün Harem-i Şerif’te namaz kılıyorduk. Yanımda, Ali Efen­di isminde ulemâdan bir zat vardı. Onun yanında da gayet acayip hare­ketler yaparak rükûa ve secdeye varan bir kimse namaz kılıyordu. Selâmdan sonra Ali Efendi, bu ne biçim adam, namazım fâsid oldu, de­di. Kendisine, onun hareketlerinden sana ne? Namaz kılarken etrafı­mızı görmeyecek kadar huzur içinde olmamız lâzım değil mi? dedim.”

(Ken’an Rifâî, Sohbetler, Kubbealtı Neşriyâtı, İstanbul, 2000, s. 8)

***

–    Efendim, insanın bazen gönlünden iki türlü ses geliyor. Biri, yalnız sevmekle iktifâ et… yeter, diyor. Diğeri de yalnız sevmek kâfi mi­dir, sevilmek de lâzım! diye sesleniyor. Acaba ikinci ses, nefsin sesi mi­dir?

–    “Nefisle ruh arasında bir perdenin, yâni ruhtan ziyâde nefse ya­kışan bir mânânın sesidir.”

-Şu halde bu ikinci sedâya verilecek cevap nedir Efendim?

–  “Çok!.. Bir kere, ‘Sen sevdiğinden gayrı mısın ki ayrıca sevilmeye
talip oluyorsun?’ dersin. ‘Bana şirkten bahsetme, sus!’ dersin. ‘Sevmeyi,
yâni aşkı sana veren kim, a budala?’ dersin, dersin, dersin!”

 

(Ken’an Rifâî, Sohbetler, Kubbealtı Neşriyâtı, İstanbul, 2000, s. 9)

 

****

Deniliyor ki: Âlem bir aynadır. Mânevî arzular orada görünür. Sen de kendi arzularını o âlem aynasında seyret ve vuslat şarabını şu görünen dudaklarınla değil, his dudaklarınla içmeye alış! Burada ay­na ve his dudaklarından maksat nedir?

-“Kesreti, yâni çokluğu vahdette gördüğün gibi, vahdeti, yâni birli­ği de kesrette gör. Hiç bu iki tecellî birbirinden ayrılır mı? His dudaklarından maksat da tecellîyi sırf mürşidinin varlığında değil, bütün cihanda seyret, demektir.”

(Ken’an Rifâî, Sohbetler, Kubbealtı Neşriyâtı, İstanbul, 2000, s. 10)

******

– “Nasıl küçük bir edep Hakk’a hoş gelirse, küçük bir edepsizlik de bütün iyilikleri yıkıp alt üst etmek için kâfidir. Burada edepsizlikten maksat, vefâ ve sadâkati zedeleyen, yâni esâsa dokunan harekettir.”

(Ken’an Rifâî, Sohbetler, Kubbealtı Neşriyâtı, İstanbul, 2000, s. 6)