Sohbetler (Ekim 2014)

Kâbe, Âzer’in oğlu Halil’in binâsıdır. Gönül ise Allah’ın halvethânesidir. Zâten maddiyatta olan her şeyin mâneviyatta da aynı var­dır. Her maddî varlık, mâneviyâtı işaret için vücut bulmuştur. Ve son­ra, mevcûdatta her ne varsa, hepsi insanda mevcuttur. Meselâ, Mûsâ ile Firavun vak’ası nedir? Ruh ile nefis mücâdelesi değil mi? Sonra Mûsâ ile Firavun bugün de mücâdelede değil midirler? Evet mücâdele­dedirler ve bu mücâdele kıyamete kadar da devam edecektir.

(Ken’an Rifâî, Sohbetler, Kubbealtı Neşriyâtı, İstanbul, 2000, s. 82)

****

Mânevî taleplerde bulunmamak büyüklere göredir, bize göre değil. Onun için Allah’tan dâima rızâsını ve cemâlini ve ona sevgili bir kul ol­mayı istemek gerek.

Büyük mertebe sahipleri ise istemekle mükellef değillerdir.

Hazret-i İbrahim ateşe atıldığı zaman Cebrâil geldi, “Bir isteğin var mı?” diye sordu. “Ben isteyeceksem Allah’tan isterim, senden değil…” cevâbını aldı.

Cebrâil, “Öyle ise Allâh’ına söyle…” dedi. Bu defa İbrahim “O beni bilmez mi, istemeye ne hâcet?” dedi.

Fakat biz kendimizi onlar ile kıyaslayıp talepten geri kalmamalı­yız.

(Ken’an Rifâî, Sohbetler, Kubbealtı Neşriyâtı, İstanbul, 2000, s. 458)

****

Şerîat esasları, hep insanın kemâle ermesi içindir. Dinler, esas îtibâriyle birdir. İptidâî dinlerden tutunuz, İbrahim’den, Mûsâ’dan, Îsâ’dan İslâmiyet’e kadar bütün dinler mânâ îtibâriyle hep birdir. Mak­sat, içini temizlemek ve Allâh’ın istediği ahlâkı bilmek ve hâl etmektir. Nasıl ki iptidâî mektepten üniversiteye varıncaya kadar bir talebe bilgi kazanma safhalarını geçirirse, din dahî bu safhaları geçirmiş ve İslâmi­yet’te son tekâmülünü bulmuştur. Onun için İslâmiyet denince, tekâ­mül etmiş Mûseviyet, tekâmül etmiş Îseviyet demek olur. İslâmiyet’ten öte bir tekâmül yoktur.

(Ken’an Rifâî, Sohbetler, Kubbealtı Neşriyâtı, İstanbul, 2000, s. 502)

***