Genel Merkezi Ankara’da bulunan Türk Kadınları Kültür Derneği’nin farklı şehirlerde birçok şubesi var. Her şubenin farklı zamanlarda gerçekleştirdiği etkinlikleri oluyor. Bu etkinliklerde bulunabilmek için genellikle sosyal medya veya internet üzerinden duyuruları takip etmem yetiyor. Henüz işe başlamamış olduğum dönemimde, takvimi belli olan programlar için babamın, annemin iznini alarak otobüs/tren bileti almaya koşmak en büyük heyecanımdı. […]
Japonya ve Türkiye’nin birçok ortak yönü olduğunu fark etmiş bulunuyorum. Meselâ ‘Anadolu’ kelimesinin anlamlarından biri “Güneş’in doğduğu yer” olarak geçiyorken, Japonya’nın adını oluşturan kanji karakterler de “güneş” ve “köken” anlamına geliyormuş. Bu nedenle Japonya “Doğan Güneşin Ülkesi” diye de biliniyormuş. İki ülkenin de etrafı mavi sularla çevrili, iki ülkenin insanları da edep ve hürmet konusunda […]
İbnü’l Arabî Hazretleri’nin Mânevî Seferler kitabı incecik bir kitap. Onu bir hevesle okumaya başlamaya çalışmıştım. Kitap, bildiğimiz Türkçe… Hadi bilmediğim kelimelere de sözlükten baksam, aslında anlayabileceğim cümlelerdi hepsi. Bense o kitabı sayfa sayfa değil, paragraf paragraf okumaya çalışmıştım. Bazen ise cümle cümle… İncecik bir kitabı okuyabilmem çok, çok uzun zaman sürmüştü. Belki İbnü’l Arabî için […]
Merkez Efendi Hazretleri’ne varıp, oradan Ken’an er-Rifâî Hazretleri’nin ayak ucuna koşunca kendimi târifsiz bir bahçede buluyorum. Orada kimler yok ki… Efendimin anacığı Hatîce Cenân Sultan hemen kendilerinin yanında. Semiha Cemâl Hanım ve Hayriye Hanım da hemen efendimin yanındalar. Efendimin ayakucunu ise zâhiren orada olan, olmayan tüm büyüklerimiz, ezel akrabalarımız doldurmuşlar. Yine hemen orada Sâmiha Ayverdi, […]
Hayat akıp gidiyor. Boşluklar doluyor, olmaz denenler oluyor, her şey yolunu buluyor. Bu süreç içinde biz neredeyiz? Nelerin etrafında koşup dönüyoruz? Gönlümüz kuşunu nerelerde uçurup kimlere konduruyoruz? Enerjimizi, gücümüzü nerelerde sarf ya da israf ediyoruz? Bazen yerinde sorular sormak, birçok şeyden iyi geliyor. “Bana arkadaşını, sevdiğini söyle, sana kim olduğunu söyleyeyim.” demiş eskiler. Sevdiğin, yakın […]
“Ey beni kapıda görüp de geriye dönen; sonra da başka taraftan gizlice bana nergis kokulu yüzünü gösteren sevgili! Sen bu tavrınla: Evvelce bir an için gördüğün sevgilinin burada olduğunu anla, demek istiyorsun ve benim bu hâle hayretle bakışıma da, ara sıra şeker gibi gülüyorsun…” Divân-ı Kebîr’i uykusuz bir gecede ilk olarak kurcalarken okuduğum […]
Dünya üzerinde ne kadar roman, ne kadar ansiklopedi, ne kadar biyografi var? Kaç yaprak eder okuyabileceğim kitaplar? Bir insan, hayatı boyunca başını hiç kaldırmadan okusa, dünyadaki kitapların ne kadarını okuyabilir? İzlemeye, dinlemeye, öğrenmeye çalışsa tüm hayatı boyunca, var olan bilginin ne kadarını edinebilir? Elde kalan acz ve hayret. Bu muazzam genişlikteki bilgi kaynağı karşısında bizim […]
Cemâlnur Hocam’la belki türlü sebeplerden dolayı bir gün karşılaşacaktık. Ama yolumu onun yoluyla birleştiren ilk şey, en yakınımın şehâdet müjdesini aldığımda Allah’ıma şükür secdesi edebilmek olmuştu. En yakınım, canımın canı olan erkek arkadaşım şehit olmadan önce, hocamın sohbetlerinde şehâdet mertebesiyle ilgili çok şey dinlemiştim. Bu sözler ben farkında olmadan içime öyle işlemişler ki, onun şehâdet […]
“Yol gönüldür. Gitmek, kendiliksiz kendine gitmektir, bilmek ve bulmaktır.” Ken’an Rifâî Henüz umreye gidemedim. Doğrusu bu yolculuğu hasretle bekliyorum. Yazın sıcaklar bastırınca Mekke’yi düşünüp, bir yerde kalabalıkta sıkışınca Mescid-i Nebevî’yi düşünüp mutlu oluyorum, acaba nasıl olacak diye düşününce heyecanlanıyorum. Hacer’ül Esved’i öpebilecek miyim, öperken nasıl atlayacağım, bunları düşünmek bile şu anda yüzümü güldürüyor. Hz. Peygamber’in […]
O’nun rahmetinin kuşatmadığı hiçbir şey, hiçbir yer yok. Ama rahmetin bir kapısı var. Dışında kalan bir şey yoksa, bu kapı ne içindir? Hem içinde olmak, hem kapıdan girmek nasıl bir şeydir? Veya hem içinde olup hem kapıdan bile girememek… İdrâk etmekle, hissetmekle, aşk etmekle ama illâ bir şekilde fark etmekle alâkalı bir […]