Kurban

Kınalansam bir güzel şöyle baştan aşağı,

Avuç içim, alnım, saçım hep kına olsa,

Sonra nefsin başına indirsem de bıçağı,

Keşke kötü huylarım hemen yok olsa…

 

Kurban olsa Allah’ım bu benlik artık

Her sarsılışta keşke başı kalkmasa,

Sevgiden sevgiliden nasibin alıp

Koruk üzüm gibi ekşi kalmasa…

 

Dünya ile uğraşım bir sona erse,

Kalbimde güzellikler galebe gelse,

Gönül yaratılmışı koşulsuz sevse,

Kurban olsa Allah’ım bu nefsim artık

Olsa da hiçliğini, kulluğunu bilse…

 

Koyun kesip kanlarını akıtsam

Etini budunu fakirlere dağıtsam,

Her an namazda saçım ağartsam

Neye yarar: nefis dimdik ayakta!

İş ki kurban olsun varlığım, yok olsun Hak’ta..